Bron: Dieke Martini

Eten en drinken zijn primaire levensbehoeften voor iedereen. Bij mensen met dementie kan eten en drinken naarmate het proces vordert een probleem gaan vormen; dit kan eten en drinken moeilijker maken of helemaal verhinderen. De betrokkenen zelf kunnen op zo'n moment vaak niet uitleggen wat er aan de hand is. De moeite met eten en drinken kan heel veel verschillende oorzaken hebben, die al dan niet gerelateerd zijn aan de ziekte. Dit kunnen oorzaken van fysieke aard zijn, van praktische aard, het geheugen, maar ook een gevoelskwestie, pijn of de invloed van de omgeving zijn.
Iets anders dat veel voorkomt bij dementie, is een verandering van smaak; de betrokkene kan bepaalde smaken ineens niet meer lusten en een sterke voorkeur ontwikkelen voor een andere. Daarnaast wordt het zelfstandig eten moeilijker, waardoor de betrokkene steeds afhankelijker wordt van familie en zorgmedewerkers. Eten en drinken kan een bron van zorg en soms ook van strijd zijn voor familieleden en medewerkers. Het voorkomen van ondervoeding en uitdroging is dan ook vaak een structureel aandachtspunt. Tegelijkertijd kan de maaltijd juist ook voor mensen met dementie een moment van rust, gezelligheid en geborgenheid zijn. Als het lukt om een huiselijke sfeer te creëren, kan het een prettig moment zijn met elkaar en ook als herkenningspunt dienen. De sfeer, aankleding, wijze van opdienen, en de aanwezigheid van anderen, zijn allemaal factoren die de eetlust van de betrokkene sterk kunnen beïnvloeden. Daarnaast is het van belang dat de omgeving goed op de hoogte is van de smaakvoorkeuren van de persoon met dementie zodat daar in ieder geval rekening mee kan worden gehouden.
Bij kleinschalige woonvormen wordt er naar gestreefd om samen met de bewoners te koken. Het is een prettige activiteit, waarbij alle zintuigen worden geprikkeld. Dit kan bij bewoners een veilig en vertrouwd gevoel opwekken. Daarnaast is het helpen met schillen of snijden goed voor de motoriek en kan het de eetlust bevorderen.