De satelliet geeft door waar mevrouw is

Dwaalgedrag en desoriëntatie komen veel voor bij mensen met een vorm van dementie. Ze gaan om verschillende redenen aan de wandel, maar weten niet meer waar ze zijn en kunnen de weg terug niet meer vinden. Ook kunnen er erg gevaarlijke verkeerssituaties ontstaan door onoplettendheid, gebrek aan overzicht of schrikreacties. Onrust is, naast desoriëntatie, een belangrijke emotie die dit herhaaldelijke dwalen oproept en juist deze komt heel veel voor bij betrokkenen met dementie, zowel in de thuissituatie als in zorginstellingen. Vanzelfsprekend kan dit leiden tot heel vervelende situaties en bij de betrokkene zelf en bij mantelzorgers en medewerkers bezorgdheid, angst en spanning opleveren. In de thuissituatie en in zorginstellingen werd er tot voor kort vaak dan voor ‘gekozen’ om iemand binnen te houden, tot ieders frustratie, of om altijd mee te gaan. Dit beperkt enerzijds de mate van activiteit, vrijheid en zelfredzaamheid van de betrokkene met dementie. Anderzijds kost dit de vaak toch al zwaarbelaste mantelzorger en zorgmedewerker veel tijd en energie. Sinds enkele jaren zijn er verschillende systemen ontwikkeld en getest die bij dit probleem kunnen helpen. Voor mensen met dementie die dit nog kunnen bedienen, bestaat er bijvoorbeeld een soort navigatieapparaat dat hen visueel of met geluid vertelt waar ze zijn en waar ze heen moeten. Ook bestaan er verschillende mogelijkheden om de betrokkene met dementie een soort zendertje te laten dragen, die een signaal afgeeft aan of gevolgd kan worden door mantelzorgers of zorgmedewerkers. Deze kunnen dan via een beeldscherm of via hun telefoon volgen waar de betrokkene is. De afgelopen jaren, zijn naar aanleiding van onderzoeken en tests de systemen steeds verder verbeterd en ontwikkeld. Op meerdere plekken in het land wordt zowel in thuissituaties als in zorginstellingen al met dergelijke systemen gewerkt en de ervaringen zijn bij velen erg goed.