TITEL : “Het is nu alsof het mijn thuis is. Een onderzoek naar de omslag van traditionele verpleeghuiszorg naar intramuraal kleinschalig wonen.”

AUTEUR(S) : T. Royers, NIZW Kenniscentrum Ouderen, in samenwerking met De Stromen. 2005.

In dit rapport worden het proces en de uitkomsten geëvalueerd van de overgang naar belevingsgericht werken, kleinschalig wonen en integrale teams bij een verpleeghuis in Rotterdam. Daarnaast is er gekeken naar draagvlak en een handreiking voor de toekomst.

Er is gebruik gemaakt van participerende observatie, groepsgesprekken met familieleden en met medewerkers, een meting en observatielijst voor medewerkers en vragenlijsten voor familieleden.

Het proces van de omslag naar vier woongroepen is positief geëvalueerd. De belangrijkste zaken die hieraan hebben bijgedragen zijn: zorgvuldige voorbereiding middels werkgroepen, goede communicatie, training en coaching van de medewerkers, voorlichting aan en betrokkenheid van familieleden. De gelijktijdige invoering van integrale teams en belevingsgerichte zorg is geslaagd. Tijdens deze transformatie is het voornaamste aandachtspunt de directe zorg geweest, hierdoor is er te weinig zorg besteed aan de veranderende groepsdynamiek, de veranderende rol van familie en diens verhouding tot de medewerkers. Ook het activiteitenaanbod specifiek voor dementerende bewoners is een punt van zorg. Uit de resultaten blijkt dat de effecten op het welbevinden van de bewoners positief zijn, zo ook de ervaringen van medewerkers en familieleden. De bewoners zijn minder onrustig, vrolijker en eten beter. Daarnaast is hun zelfvertrouwen en zelfstandigheid toegenomen en lijken ze zich meer verbonden te voelen met medebewoners en medewerkers. De familieleden en medewerkers vinden de sfeer verbeterd maar geven wel aan dat de inrichting, de fysieke aspecten van de woongroepen, nog beter kan. Daarnaast benoemen medewerkers dat ze de overgang naar de woongroepen ook wel lastig vinden; de begeleiding is anders, de benadering. Ook ervaren ze het werk als intensiever; medewerkers, familie en bewoners hebben veel meer met elkaar te maken en doen meer samen. De invulling van dagbesteding en zintuigactivering is lastig, voornamelijk door het zoeken naar een balans tussen individuele en groepsactiviteiten. Concluderend zijn de resultaten positief en hoopgevend. Er zijn nog wel aandachtspunten maar de inspanningen van alle betrokkenen hebben tot nu toe al veel effect gehad.

Voor vragen en meer informatie: t.royers@vilans.nl