TITEL : “Mijn leven in een koffertje. Specifieke reminiscentie bij matig dementerenden.”

AUTEUR(S) : M. Huysmans, Katholieke Hogeschool Kempen, Ergotherapie, 2007.

Dit onderzoek heeft zich gericht op een specifieke manier van reminiscentie; het individuele reminiscentiekoffertje. Er wordt bestudeerd wat deze voor functie heeft en of het de communicatie kan bevorderen bij matig dementerende bewoners.

Dit onderzoek is een casestudie waar voor drie bewoners een individueel koffertje is samengesteld. Dit is gedaan aan de hand van reminiscentieactiviteiten, zowel individueel als groepsgewijs en informatie van familie. Na het samenstellen van de koffertjes, zijn deze enkele keren gebruikt bij de deelnemers.

In deze casestudie blijken de koffertjes een zinvolle en haalbare activiteit om de communicatie te bevorderen bij matig dementerende personen. Het is ook bevorderlijk voor het opbouwen van een vertrouwensband met de bewoner. De meeste bewoners vertellen heel graag over hun verleden en kunnen dit nog erg goed. De koffertjes doen dus een beroep op wat de bewoners nog wel kunnen. Dit is voor bewoners die veel geconfronteerd worden met dingen die ze niet meer kunnen, een hele goede ervaring. Het verleden zorgt nog voor een houvast. Dit bevordert ook het gevoel van eigenwaarde en verhoogt het zelfvertrouwen. De uitwerking van de groeps- en individuele reminiscentieactiviteiten vraagt de nodige tijd en inzet. Maar uiteindelijk kun je door middel van deze activiteiten veel positieve emoties en reacties bij de bewoners oproepen. Het voordeel van groepsreminiscentie is dat de deelnemers elkaar kunnen stimuleren en het is goed voor de onderlinge interactie en het plezier. Een nadeel is dat de bewoners minder individuele aandacht krijgen. In individuele sessies, kun je meer specifiekere gegevens verzamelen. Al deze aspecten leiden ertoe dat het gebruik van de koffertjes en reminiscentieactiviteiten door veel ouderen als plezierige en zinvolle activiteiten worden ervaren.