TITEL : “Een levensdoos als hulpmiddel in communicatie bij ouderen met dementie.”

AUTEUR(S) : S. de Rooij, Katholieke Hogeschool Kempen, Ergotherapie. 2010.

Dit rapport beschrijft de invloed van een levensdoos als hulpmiddel in het verbeteren van de communicatie en de belevingsgerichte zorg voor ouderen met dementie.

Er is gekozen voor een casestudie met twee bewoners, hun familie en hun vertrouwenspersoon. Er zijn reminiscentiesessies gehouden, zowel met als zonder het gebruik van de levensdozen. Die werden geobserveerd en er zijn voor- en achteraf gesprekken gevoerd met de families en met de vertrouwenspersoon.

Het gebruik van levensdozen kan de communicatie zeker bevorderen tussen de oudere met dementie, de familie en de vertrouwenspersoon. Door de aansluiting bij de beleving van de dementerende, kan men hem de veiligheid bieden die hij nodig heeft. Dit kan door dieper in te gaan op de gedachten en gevoelens die door het verhaal naar boven komen. Het is belangrijk de levensloop van de oudere te erkennen. Het geeft hem de mogelijkheid zijn verhaal te vertellen en duidelijk te maken wie hij is en wat hij belangrijk vindt in het leven. Kennis van die levensloop maakt dat men "zorg op maat" kan bieden. Via reminiscentie kan men beroep doen op wat de oudere met dementie vaak nog kan vertellen over zijn levensloop. Vertellen over het verleden kan een gevoel van veiligheid, geborgenheid en zelfvertrouwen geven. Deze herinneringen kunnen gebundeld worden in een levensdoos. De voorwerpen in de levensdoos zullen de oudere met dementie terug voeren in de tijd en bepaalde gevoelens naar boven brengen. De resultaten van deze casestudie kunnen niet zomaar gegeneraliseerd worden. Het praktische gedeelte is zeer individueel gericht en dus ook de gevonden resultaten. Dit wil echter niet zeggen dat deze resultaten niet kunnen dienen als referentie om een werkwijze met bijvoorbeeld levensdozen te integreren binnen instellingen.