Het levensboek is een methode die het levensverhaal vertelt van de betrokkene met dementie. Dit kan bijvoorbeeld met woorden, foto's en plaatjes; het kan samengesteld worden met behulp van familie en anderen die de betrokkene vroeger hebben gekend, ook de persoon met dementie zelf kan erbij betrokken worden. Het geeft de zorgmedewerkers een houvast voor het contact met de betrokkene; ze kunnen meer rekening houden met het leven dat hij heeft geleid en hun benadering aanpassen aan de voorkeuren en gewoontes die de betrokkene altijd heeft gehad. Er kan beter ingespeeld worden op de beleving van de betrokkene, ook als deze op een bepaald moment zelf niet meer aan kan geven wat hij belangrijk vindt of nodig heeft.
Ook voor familieleden is het prettig om contact te maken met hun naaste door herinneringen op te halen en vast te leggen; het geeft hen handvaten in de communicatie die soms moeilijk kan zijn. Ook kan het hen helpen met het verwerkings- en rouwproces om hun naaste. Het is een toegepaste gestructureerde vorm van reminiscentie die op verschillende momenten ingezet kan worden om de betrokkene gerust te stellen, een prettig gevoel te geven en de zelfwaardering kan vergroten. Men kan met grote regelmaat (een deel van) het boek inkijken met de betrokkene, dat geeft hem de mogelijkheid om een stukje van zijn leven opnieuw te beleven en te herinneren. Het kan zowel veel plezierige momenten opleveren als af en toe verdriet. Het is goed als de betrokkene dit ook kan uiten. Er zijn verschillende boeken en handleidingen geschreven voor het schrijven en samenstellen van een levensboek, ook worden er door het hele land regelmatig workshops aangeboden.