TITEL : “Dementia among elderly Moroccan immigrants in the Netherlands.”

AUTEUR(S) : C. Rijkers, Vrije Universiteit Amsterdam, Sociale en Culturele Antropologie. 2010.

Dit onderzoek heeft zich gericht op de beleving van dementie onder Marokkaanse migranten met dementie, hun familieleden en professionele zorgverleners.

Er zijn interviews gehouden met Marokkaanse ouderen met dementie en hun familieleden en daarnaast ook met sleutelfiguren uit de Marokkaanse gemeenschap. Daarnaast is gebruik gemaakt van observaties.

Ook al was bij alle respondenten de diagnose dementie gesteld, de ouderen erkenden dat niet allemaal. De meeste familieleden wel, maar ze uiten moeilijkheden over de omgang met de (symptomen van) dementie. De uiteenlopende symptomen van dementie, met name de veranderingen in karakter, maken het moeilijk voor de familieleden om goede zorg te bieden. De Marokkaanse ouderen met dementie voelen zich thuis in Nederland; het belangrijkste aspect van thuis is voor hen de aanwezigheid van familieleden. De dementie zorgt ervoor dat ze meer bezig gaan met hun verleden in Marokko en ook de Nederlandse taal en cultuur steeds verder wegzakken. Hun vaderland is belangrijk voor ze, maar zij willen niet terugkeren omdat hun familie hier woont. Ouderen met cognitieve problemen worden vaak gestigmatiseerd in onder meer de Marokkaanse gemeenschap. Ontkenning, schaamte en emotionaliteit zijn belangrijke aspecten gerelateerd aan dementie, die het in de taboe sfeer plaatsen. Als dementie uit deze sfeer kan worden gehaald zou het makkelijker worden om er over te praten en steun te krijgen. Er is daarnaast ook een groot gebrek aan kennis. Ouderen en hun familieleden hebben de neiging om na de diagnose niets te ondernemen, zij zullen niet snel om hulp vragen. Ze maken minder gebruik van zorgvoorzieningen dan Nederlandse ouderen, ook sluit het aanbod vaak niet aan bij hun behoeften. Cultureel specifieke zorg is nodig om deze obstakels te overwinnen.

Voor meer informatie of vragen: caroline.rijkers@slz.nl