Kleinschalig wonen staat binnen de ouderenzorg volop in de belangstelling, steeds meer zorginstellingen gaan er op over en door velen wordt het gezien als de ideale vervanging van de grootschalige verpleeghuiszorg voor dementerende ouderen. Het is op zich natuurlijk ook een goede ontwikkeling, maar wel erg afhankelijk van de vormgeving en uitvoering. Met kleinschaligheid als doel op zichzelf, ben je er nog niet. Er zijn veel verschillende verschijningsvormen, op verschillende wijze ingevuld. Ook de discussies over wat al dan niet kleinschalig wonen kan worden genoemd, zijn nog volop gaande. Bij kleinschalige zorg wordt er naar gestreefd om mensen met dementie in een vertrouwde, prettige, herkenbare omgeving een thuis te bieden. De eerste kleinschalige woonvoorziening voor mensen met dementie, is in 1989 geopend. Al vanaf dat jaar zijn er veel onduidelijkheden geweest over wat de kenmerken zouden moeten zijn van kleinschalig wonen voor mensen met dementie en waarom deze zo belangrijk zijn. Ondertussen zijn er veel verschillende varianten verschenen en is de scheidslijn tussen kleinschalige en grootschalige voorzieningen lang niet altijd zo duidelijk meer. Hierdoor is er echter ook een grote variatie in gevolgen voor kwaliteit van leven en kwaliteit van zorg voor de bewoners. Daarnaast is het voor medewerkers ook niet altijd duidelijk wat er van ze wordt verwacht en tegelijkertijd op wat voor personeelsbezetting ze kunnen rekenen. De onderzoeken die in deze subrubriek zijn geplaatst, zijn op zoek naar eenduidigheid en verheldering in het concept en de visie van kleinschalig wonen en kleinschalige zorg. Daarnaast zijn de ervaringen van verschillende locaties onderzocht en geëvalueerd.