Verschillende vormen van dementie komen ook voor bij mensen die jonger zijn dan 65 jaar, dit wordt jong-dementie genoemd. De symptomen van de ziekten van jonge mensen met dementie zijn voor een deel vergelijkbaar met ouderen met een dementie. Vaak werken ze nog en hebben ze nog een gezin thuis, al dan niet met jonge kinderen, op het moment dat de ziekte zich openbaart. De ziekte leidt uiteindelijk vaak tot verlies van werk, status en zingeving, maar daarnaast ook tot sterke veranderingen in het gezin. Hun ziektebeelden zijn complex en divers, daarnaast zijn ze meestal nog sterk en mobiel. Het ziekteverloop is vaak sneller dan bij ouderen. Door deze verschillen en doordat ze in een heel andere levensfase zitten dan ouderen, zijn de wensen en behoeften van een persoon met jong-dementie over het algemeen heel anders dan die van een oudere. Gelukkig worden deze verschillen steeds meer erkend en wordt er ook landelijk steeds meer georganiseerd aan activiteiten, ondersteuning en zorg. Toch is dit lang niet in elke regio het geval, waardoor de juiste ondersteuning soms moeilijk te vinden is voor de persoon met dementie en zijn mantelzorger.
De diagnosestelling is vaak in eerste instantie problematisch. De betrokkene zelf en zijn naasten herkennen zelf de eerste symptomen vaak niet. Daarnaast zijn ook nog veel professionals niet genoeg bekend met dementie op jonge leeftijd. Een gedeelte van de symptomen kan ook voorkomen bij een forse depressie of bij overmatige stress. Hierdoor duurt het relatief vaak erg lang voordat er een juiste diagnose is gesteld en behandeling, ondersteuning en begeleiding kan worden ingezet.
Er wordt steeds meer onderzoek gedaan naar signalering en diagnosestelling bij jong-dementie, maar ook naar de ervaringen, wensen en behoeften van jonge mensen met dementie en hun naasten en hoe zorg- en ondersteuningsaanbod hier beter op aan kan sluiten.